Ο Μιχάλης Λιάπης ηταν ο πρώτος που εξέφρασε δημόσια την διαφωνία του με την απόφαση του Καραμανλή για πρόωρες εκλογές, καταγγέλοντας τότε το σύστημα και τα πρόσωπα που επηρέαζαν τον πρωθυπουργό στις αποφάσεις του ακόμη και αν αυτές ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρας, της παράταξης και του κόμματος. Βέβαια υπάρχει και γι’αυτόν όπως και για πολλούς άλλους οψιμους εσωκομματκούς επικριτές, το ερώτημα γιατί αυτά που έβλεπε να συμβαίνουν στο κόμμα και την κυβέρνηση δεν τα κατήγγελε πριν την αποβολή του από το καταγγελόμενο σύστημα. Αλλά με την κατάσταση που εχει δημιουργηθεί σήμερα εν όψει του συνεδρίου για εκλογή νέου αρχηγού, αυτές οι φωνές, εστω και τώρα, είναι χρήσιμες αν προέρχονται από ανθρώπους όπως ο Μιχάλης Λιάπης που εχουν ζήσει εκ των εσω την πορεία του κόμματος από της ιδρύσεώς του και μπορούν ετσι να συγκρίνουν και να κρίνουν. Ετσι είναι ιδιαίτερα σημαντική η δήλωση που έκανε χτές ο Μιχάλης Λιάπης για το επικείμενο συνέδριο στην οποία εμμέσως πλην σαφώς τάσσεται υπερ της ακαταλληλότητας της Ντόρας Μπακογιάννη για την αρχηγία του κόμματος και γι αυτό την δημοσιεύουμε παρακάτω.
«Σήμερα κλείνει ενας ιστορικός κύκλος για την παράταξη και ανοίγει ενας καινούργιος. Για να ξεπεράσουμε αυτήν την ήττα στρατηγικής σημασίας, χρειαζόμαστε χρόνο. Χρειαζόμαστε όμως και αυτοκριτική, ξεκινώντας από ένα μεγάλο γιατί, αφού πήγαμε σε πρόωρες εκλογές, χωρίς ουδείς να καταλάβει τον λόγο. Κάτι που στο λαό προκάλεσε αμηχανία, σύγχυσηκαι τελικά οργή. Κυρίως οργή γιατί τώρα προεκλογικά υποσχόμασταν πράγματα, τα οποία οφείλαμε ηδη να είχαμε κάνει εδώ και καιρό…
Χρειαζόμαστε έναν ειλικρινή, απροσχημάτιστο εωκομματικό διάλογο, χωρίς ωραιοποιήσεις. Χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό στίγμα και μια νέα προοπτική για την κοινωνία. Χρειαζόμαστε να αναβαπτιστούμε και πάλι στην ιδεολογία μας. Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε να επιβεβαιώσουμε τις πολιτικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της παράταξης. Παρακαταθήκες που είναι και τα κριτήρια της επιλογής του νέου αρχηγού.
Να υπηρετήσουμε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό δίνοντας σημασία στον άνθρωπο και όχι στους αριθμού, απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας τον νεοφιλελευθερισμό και τις ακραίες συνταγές ενός αχαλίνωτου καπιταλισμού. Και ασφαλώς να μην εναγκαλιζόμαστε, να μην έχουμε προνομιακές σχέσεις με τους διαπλεκόμενους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Να υπηρετούμε την Ευρωπαϊκή ιδέα σε ασφαλείς αποστάσεις από έναν ultra ατλαντισμό. Φίλη η Αμερική, φιλτάτη η Ευρώπη …
Να υπηρετούμε μια οραματική πολιτική και όχι μια κοντόφθαλμη διαχειριστική λογική με τακτικισμούς και επιδερμικές προσεγγίσεις. Και ασφαλώς όχι με όρους τηλεοπτικής παραρέλας γιατί μόνο τα επικοινωνιακά προσόντα δεν αρκούν. Η επικοινωνία πρέπει να είναι το απαραίτητο περιτύλιγμα της πολιτικής. Αλλά όχι το καμουφλάζ για να κρύβουμε ανικανότητες. Γιατί τελικά εχει αποδειχθεί πως ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός
Να υπηρετούμε πάντα την αλήθεια μακράν από λαϊκισμούς, φθηνές ρητορείες, αλλά και τον φόβο του πολιτικού κόστους. Αντίθετα το θάρρος αλλά και το αίσθημα δικαίου πρέπει να χαρακτηρίζουν τον ηγέτη.
Τελικά θέλουμε έναν αρχηγό primus inter pares που να είναι ανοιχτός στον διάλογο, ανεκτικός στην διαφορετική άποψη, να επιζητεί την κομματική συναίνεση και πάνω απ’ όλα να υπηρετεί τη σύνθεση. Ο τόπος πια εχει ανάγκη μια μεγάλη, ισχυρή Κεντροδεξιά. Χωρίς αποκλεισμούς, που να αγκαλιάζει διαφορετικές τάσεις και να εχει ως κεντρικό άξονα τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος όπως αυτές εκφράστηκαν στο συνέδριο της Χαλκιδικής, οι οποίες είναι περισσότερο επίκαιρες από κάθε άλλη φορά. Ο Καραμανλισμός να επιστρέψει στις ρίζες του».